น้องวันเกเร

อยู่ดีก็เปิดไม่ติดซะงั้น
หน้าจอเป็นแสงสีขาวๆ แต่เครื่องยังทำงานได้ดีอยู่
ทิ้งเครื่องไว้เปิดใหม่เรื่อยจนเช้าด็ยังไม่หาย
คงต้องพาไปเข้าศูนย์ เช็คอาการตามเคย

คบกัน อยู่ด้วยกันมานานหลายปีน้องวันคงเสื่อมสภาพไปตามกาลเวล
แต่ทำอะไรๆที่แม่งแบบๆนี้ต้องมาเกิดขึ้นคราวเดียว
คนมันดวงตกกระมังเนี่ย

นั่งรถแอร์ไปจนถึงฟอรูน
เข้า ศูนย์ Acer อย่างรู้ทางและคุ้นเคย
รอน้องพนักงานเปิดเครื่อง แล้วประเมินความเสียหายเบื้องต้นให้….
แจ้งอาการไปเรียบร้อย นั่งรอดูสถานการณ์ต่อไป

หากซ่อมแพง เราคงถึงเวลาทางใครทางมันก่อนเวลอันควรแน่

น้องสาวหน้าเด้ง หันน้องวันมาทางเรา….
ก่อนทำหน้างง งง ว่าเกิดอะไรขึ้นห้าาาา
คงแอบด่าในใจ ว่า เราง่าวป่าวเนี่ย

หน้าแตก น้องวันเป็นคนแบบนี้ได้งายยย

พอมาถึง 0 เปิดได้ตามปกติซะงั้นนนน
ลองเปิดใหม่ shut down อีก 5 รอบก็ไม่แสดงอาการ
มีแต่เราแหละ….ที่ออกอาการเขินลลลล

แต่ก็ดี….ไม่ต้องซ่อม ไม่ต้องเสียตัง ไม่ต้องได้เครื่องใหม่
แม้จะเหวอออ และ หน้าแตกบ้าง แต่ยังแอบปลอบใจตัวเอง….ว่า
“เรากไม่ได้โชคร้ายไปทุกเรื่อง ยังแอบมีความโชคดีซ่อนอยู่บ้างเหมือนกัน”

หอบเครื่อง พาน้องกลับบ้านดีกว่า
เดินลงไปกินอาหาญี่ปุ่นราคาเบาๆที่ร้าน คุโรบูตะ อีกครั้งดีกว่า

เกือบบ่ายสาม…. เรา คือ ลูกค้าเพียงคนเดียว
วันนีกิน ข้าวหน้าหมูตุ๋นกะน้ำปล่าวก็พอ

กินข้าวเสร็จลองเปิดปิดเครื่องดูอีดรอบ ยัง ok
ระหว่างรอรถเมล์ตอบเกือบ 6 โมงเย็น ลองอีกที ยัง ok

กลับถึงบ้าน…. 3 ทุ่มเปิดน้องวันเล่นอะไรหน่อย
แม่งงงงง….. สาดดดเอ๊ยยยยย…..
ขอหยาบคายกับน้องวันซักครั้ง

“เปิดไมติด”
นางงอนอะไรนี่
รู้แต่ว่า…. ตอนนี้เซ็งโพดๆๆๆๆว๊อย!!!!
อยากจะร้องกรี๊ดให้บ้านแตกกกกด